نشان CE (که قبلا به نشان EC معروف بود) یک نشان مطابقت الزامی برای محصولاتی است که از سال ۱۹۹۵ داخل منطقه اقتصادی اروپا (EEA) فروخته می شوند. این نشان حتی بر محصولاتی که خارج از این منطقه به فروش می رسند نیز تمرکز دارد، زیرا این محصولات یا تولید منطقه اقتصادی اروپا هستند که صادر می شوند، و یا در دیگر کشور ها تولید شده اند و بازار اصلی آنها این منطقه اقتصادی می باشد. این امر نشان CE را در سراسر دنیا و حتی برای افرادی که با منطقه اقتصادی اروپا آشنا نیستند معروف می کند. از این نظر نشان CE مشابه FCC که در آمریکا برای وسایل الکترونیک خاص استفاده می شود، عمل می کند.

این نشان شامل لوگوی CE ، و در صورت لزوم شماره شناسایی چهار رقمی شرکت مربوطه می شود که در روند ارزیابی انطباق شرکت کرده.

نشان CE نمایش دهنده انطباق محصول یک شرکت با الزامات EC می باشد.

نشان CE نمایانگر صلاحیت یک محصول بر اساس قوانین اتحادیه اروپا است و آن محصول را قادر می سازد در بازار اروپا عرضه شود. با افزودن نشان CE به یک محصول، تولید کننده با مسئولیت خود انطباق آن محصول را با الزامات قانونی اظهار می کند.

نشان CE نمایش دهنده انطباق محصول با تمام بخشنامه های EC است. برای مثال، اکثر محصولات الکتریکی باید مطابق بخشنامه ولتاژ پائین و بخشنامه EMC باشد؛ اسباب بازی های برقی نیز باید با بخشنامه ایمنی اسباب بازی انطباق داشته باشد. تولید کننده ای که دارای این نشان است مشخص می سازد که محصولاتش با تمام الزامات CE مانند ایمنی، بهداشت، و حفظ محیط زیست منطبق است و این انطباق را توسط یک شرکت ارزیابی معتبر می آزماید.

همه محصولات برای معامله در EC [کمیسیون اروپا] به نشان CE نیاز ندارند؛ تنها محصولاتی که دارای معیارهای بخشنامه ها هستند باید (و اجازه دارند) نشان CE را کسب کنند. اکثر محصولات دارای نشان CE می توانند به بازار عرضه شوند به شرطی که تنها به صورت داخلی و توسط خود شرکت کنترل شود (خود اظهاری) و نیازی به بررسی مستقل توسط قانون گذاری اتحادیه اروپا نیست؛ سازمان ANEC (حمایت از حقوق مصرف کننده) هشدار داده که نمی توان نشان CE را به عنوان “نشان ایمنی” برای مصرف کننده درنظر گرفت.

نشان CE یک برنامه خود اظهاری است. گاهی فروشندگان به محصولات به عنوان “تائید شده CE” اشاره می کنند، اما در واقع این نشان به موضوع تائیدیه دلالت نمی کند. معیارهای مشخصی از محصول باید توسط یک شرکت مستقل مورد آزمایش قرار گیرند تا مطابقت آنها با استاندارد های فنی مربوطه تضمین شود، اما نشان CE به خودی خود قادر به انجام آن نیست.

مسئولیت نشان CE شامل هر شرکتی می شود که محصولی را به بازار اتحادیه اروپا عرضه می دارد، از قبیل یک تولیدکننده داخل اتحادیه، وارد کننده یا توزیع کننده محصولی که خارج از اتحادیه تولید شده، یا یک تولید کننده خارج از اتحادیه که دفتر آن داخل اتحادیه اروپا قرار دارد.

تولید کننده باید برای دریافت نشان CE یک ارزیابی انطباق انجام دهد، یک پرونده فنی الکترونیکی تهیه کند و یک اظهارنامه انطباقی را امضا کند. مستندات در صورت نیاز باید در دسترس مسئولان قرارگیرد.

واردکنندگان محصولات باید مشخص کنند که تولید کننده خارج از اتحادیه اروپا مراحل خاصی را گذرانده و مستندات آن در دسترس خواهد بود. واردکنندگان همچنین باید مطمئن شوند که ارتباط با تولید کننده همواره میسر است.

توزیع کنندگان باید به مسئولان نشان دهند که با دقت عمل کرده اند و از طرف تولید کننده یا واردکننده تائید شوند که راهکارهای لازم را به خدمت گرفته اند.

اگر واردکننده یا توزیع کننده محصول را با نام خود به بازار عرضه کنند، مسئولیت تولیدکننده را بر عهده می گیرند. در این صورت باید درباره طراحی و تولید محصول اطلاعات کافی داشته باشند، زیرا بعد از دریافت نشان CE به عنوان مسئول قانونی آن محصول محسوب می شوند.

قوانین خاصی برای دریافت نشان وجود دارد:

  • محصولاتی که با بخشنامه های خاصی مرتبط هستند باید قبل از عرضه به بازار نشان CE را دریافت کنند.
  • تولید کنندگان باید با مسئولیت خود مشخص کنند کدام بخشنامه ها برای محصولات شان لازم است.
  • یک محصول فقط درزمانی می تواند در بازار عرضه گردد که با تمام بخشنامه ها مطابق باشد و روند ارزیابی انطباق انجام شده باشد.
  • در صورت ذکر در بخشنامه، یک شرکت معتبر ثالث باید در پروسه ارزیابی انطباق شرکت کند.
  • اگر محصولی نشان CE را دریافت کرد، می تواند نشان های دیگری را که خصوصیت متفاوتی دارند دریافت کنند. این نشان ها نباید با CE همپوشانی داشته باشند [مشترک باشند] و اعتبار نشان CE را مخدوش کند.

ازآنجا که فرایند کسب صلاحیت می تواند بسیار پیچیده باشد، ارزیابی انطباق با نشان CE توسط یک شرکت معتبر دارای اهمیت فراوانی است.

خود اظهاری

بسته به سطح ریسک یک محصول، یک تولید کننده تصمیم می گیرد آیا محصول تمام الزامات CE را رعایت می کند یا خیر. اگر محصول حداقل میزان ریسک را داشته باشد، تولیدکننده می تواند خود اظهاری انجام دهد و نشان CE را به محصول خود تعلق دهد. بعد از آن تولید کننده باید چند کار انجام دهد:

  1. تصمیم بگیرد که آیا محصول نیاز به نشان CE دارد و اگر محصول با یک بخشنامه مرتبط باشد آیا لازم است با تمام بخشنامه ها هم منطبق باشد.
  2. روند ارزیابی انطباق را براساس آنچه که بخشنامه برای محصول وضع کرده انتخاب کند. برای انجام ارزیابی انطباقی مقیاس های متعددی وجود دارد:
  • مقیاس الف: کنترل تولید داخلی.
  • مقیاس ب: آزمون کاربرد کمیسیون اروپا.
  • مقیاس ج: انطباق با کاربرد.
  • مقیاس د: تضمین کیفیت تولید
  • مقیاس ه: تضمین کیفیت محصول
  • مقیاس و: شناسایی واحد
  • مقیاس ز: تضمین کیفیت کلی

اینها گزینه های قابل قبول برای یک تولیدکننده هستند تا بتواند نشان CE را برای محصول خود دریافت کند.